WIE WAS PAGANELLUS MINOR?
Paganellus Minor, of de Kleine Paganel is al sinds zijn negende jaar de bijnaam van Chris de Bont. De naam verwijst naar de beroemde negentiende-eeuwse Franse geograaf Jacques Paganel, die door Jules Verne is geportretteerd in zijn trilogie De kinderen van kapitein Grant als zeer geleerde medepassagier van deze kinderen op hun reis naar Zuid-Amerika. Hij valt niet alleen op door zijn notoire verstrooidheid (hij leert Spaans aan boord om in Zuid-Amerika goed beslagen ten ijs te komen, maar de boot komt aan in Brazilië), maar ook door zijn buitengewone slimheid en belezenheid, op zich niet opmerkelijk voor een geleerde die de functies van secretaris van het Geografische Genootschap te Parijs, corresponderend lid van de gelijknamige genootschappen te Berlijn, Bombay, Darmstadt, Leipzig, London, St.‑Petersburg, Wenen en New York, maar ook het ere-lidmaatschap van het Royal Geographical and Ethnographical Institute of the East Indies in één persoon verenigt.
Chris de Bont las zijn Jules Verne-tjes op zijn negende, was toen al bezig met het tekenen van kaartjes, al snel met het uitzetten van historisch-georiënteerde fietsroutes rondom Amsterdam en is daar, afgezien van wat inhoudelijke wetenschappelijke verdieping, eigenlijk nooit meer mee opgehouden. Alleen heeft hij de wetenschap allengs uitgebreid met ‘gewoon lekker schrijven’: een kinderboekje als vingeroefening, een klein filosofisch getint boekje voor grote kinderen en volwassenen jong van geest, beide verrassend geïllustreerd door Gerrie Viveen en (tot nu toe) één historische roman, bijna vrij van voetnoten, maar wel met heerlijk onderbouwend onderzoek voor de historische context van het verhaal. De kiel voor de tweede historische roman, met als werktitel Cassiodorus’ lamp, is inmiddels gelegd. Onlangs is een bijzonder troostbiedend sprookjesboekje: Dag Gerrigje; een klein sprookje over de dood verschenen.